zondag 22 juli 2012




Wanneer wordt een boot weer een boot in plaats van een huis?
Waarschijnlijk is dit een psychologisch iets. Dat denk ik tenminste.
We zijn zolang bezig geweest met alles binnen zo te maken dat de Deinemeid een prettig huisje voor ons werd, dat ik soms bijna vergat dat ze gemaakt is om te varen.
Gelukkig hebben we de laatste weken regelmatig wat tijd vrij kunnen vechten om haar de scheepsaandacht te geven die ze verdiend.
Zo is momenteel mogelijk om met vochtig weer over het dek te lopen, zonder hierbij uit te glijden! (anti-slip)
Mocht te toch over iets struikelen of je evenwicht verliezen, word je opgevangen door de mooi stevig gemonteerde reling.
Dan komen er onder aan en uit de mast verscheidene touwtjes te voorschijn, die ook bovenin zo bevestigd zijn dat je er alle bomen en zeilen naar hartenlust mee kunt bedienen.
Gelukkig zijn we de ankers niet vergeten, hebben we de nodige veiligheidsmiddelen aan boord gehaald en staan de startaccu en acculader mooi zeevast op hun eigen plankje.
Die startaccu wordt tegenwoordig ook geladen door de dynamo, die een kapotte diodeplaat bleek te hebben. Meneer Tichelaar uit Winsum vertelde ons dat dit zo goed als zeker kwam doordat iemand de dynamo verkeerd had aangesloten. Hmmm... wie o wie zou dat nou toch geweest kunnen zijn.
Marijn heeft de stuurinstallatie weer gerepareerd. Wat het probleem bleek te zijn is dat de stootrubbers die de cilinders zouden moeten beveiligen daar bevestigd waren waar ze niet stoten. Maar daar waren ze natuurlijk wel door het dek gebout. Ach ja, met wat buurman en buurman beleid is het toch een mooi kunstwerk geworden, en beter nog: als het goed is blijven de cilinders nu heel!
Als klap op de vuurpijl kunnen we ook zonder walstroom zolang het maar waait, want achterop staat trots een rutland 914i windgenerator te draaien, en wel bijna geruisloos.
Jari en Isa hebben uitgebreid de Herman Tolerante uitgeprobeerd en worden binnenkort waarschijnlijk kampioen in de jeugdklasse bij de volgende HT roeirace ;).

Nu moet de mooie dame nog even een weekje op ons wachten en dan mag ze eindelijk voor langere tijd het water op. Het plan is, als het weer het toelaat, om naar Noorwegen te varen. Als eerste haven doelen we op Christianssand, waar Marijn broertje Peer geboren is, daarna willen we wat fjorden af, en dan via de zuidkust van zweden naar de oostzee en dan door het Kielerkanaal weer terug.
Dan krijgen we ook nog ruimschoots de gelegenheid om mister Perkins (de motor) zijn uurtjes te laten maken.
Maar goed, laten we eerst maar een zien hoe de eerste dagen gaan verlopen.
Ik hoop dat wij er net zo klaar voor zijn als de Deinemeid, dan komt alles wel goed!