De winter verliep goed. Met de Ouderzorg met warme houtkachel aan de ene kant van het Ij en de Deinemeid aan de overkant werd er een hoop gebruikt gemaakt van de veerpont.

Intussen is de Deinemeid een gezellig huisje geworden, met wat laagjes lak hier en daar, een nieuwe gasleiding en zelfs een heus toilet blijft er weinig te mopperen over.

Wel was het in de winter lastig om het echt lekker warm te krijgen aan boord, vandaar dat we pas aan het eind van de winter echt van de Ouderzorg af verhuisd zijn.

De overtocht terug naar Harlingen was heerlijk.

Nadat beide boten uiteindelijk dan toch op tijd in Muiden waren vastgeknoopt om 's ochtends nog met een groepje gasten op de Ouderzorg te varen, was de ergste stress van het seizoens klaarmaken er af.

Hoewel ik er wel achter ben gekomen dat je in Muiden niet echt welkom bent. Zeker niet als charter. Toen we aan wilden leggen kwamen er al van drie verschillende kanten ambtenaren op ons af om te vertellen wat er allemaal wel niet mocht. Uiteindelijk konden we met een hoop vriendelijkheid toch voor elkaar krijgen dat we dan bij de remming van de sluis wat gasten aan boord mochten nemen, wat echter streng verboden was als we 20 meter verder terug zouden liggen, op een gewone aanmeer plaats. Maar goed... gelukkig kan je gewoon kiezen om daar niet meer naar toe te gaan.

Toen we de gasten heelhuids en volgemest weer terug in Muiden hadden gebracht stonden er al wat vrienden en mijn ouders op de kant om met het mooie weer mee naar Harlingen te varen.

Mijn papa is een held: nadat hij uren op internet een kaart rond Muiden had gezocht (en gevonden!), heeft hij maar een kaart van het hele Ijsselmeer meegenomen, wat mijn rust aanzienlijk deed toenemen evenredig met het vaarplezier.

Ik was met mijn ouders op de Deinemeid, Marijn met Lisa, Ferre, Klaus en Albert op de Ouderzorg.

Het was erg gezellig en ook het laatste wat de vorige eigenaren zelf nieuw hadden ingebouwd ging kapot:

Carel was aan het sturen, maar ineens reageerde ze helemaal niet meer op het stuurwiel. Gelukkig waren er geen andere schepen in de buurt, waardoor we rustig de tijd hadden om de zeilen te strijken, het noodhelmhout, wat god zij dank aan boord was, te bevestigen en vervolgens de zeilen weer te hijssen zonder verdere problemen.

Waarschijnlijk hebben ze een verkeerde cilinder op een verkeerde plek gemonteerd, wat ook verklaard waarom er over de ene boeg een grotere roeruitslag mogelijk is dan over de andere boeg.

Het sturen met helmhout beviel me zo verschrikkelijk goed, zeker ook omdat je dan lekker aan lij in de beschutting van de buiskap kan zitten sturen, wat in maart om 12 uur 's avonds, aan de wind, zeker geen heel overbodige luxe is.

We hebben dan ook maar besloten om de nieuw ingebouwde stuurinrichting er uit te halen en gewoon een helmhout te bouwen, wat ook voor meer bergruimte en plek in de kuip zou moeten zorgen. Maar goed, dit is wel een plan voor als er eens een keer tijd is, zoals zovelen :).

Deze twee dagen waren ook de eerste keer kruisen, wat helemaal te gek ging, wat een fijn zeilschip!

Nu liggen we in een gemeentelijk slootje in Harlingen, waar het sinds dit jaar (na gebagger) diep genoeg blijkt te zijn. Erg prettig is dit overigens, aangezien de prijzen hier in Harlingen in de normale jachthavens hoger zijn dan de sociale woningbouw huurprijzen, ja; haha!, maar nee, geen grapje.

Nu hopen op fijn weer en dan lekker een weekendje weg, stukje de zee op misschien?

Daarna voor anker en met de volledig gerestaureerde bijboot, naar ontwerp van Marijns vader Herman, naar het eiland roeien.

Ja, dat lijkt me wel wat, eens kijken wanneer.....